7 dzień
Niedziela 10.07.2011
Dystans 134.4km
Czas 7.09 godz.
V śr 18.78
km/h
V max 67.97
km/h !!!
Rano, po śniadanku, podwiozłem dziewczyny (tym razem
samochodem;) pod Mosorny Groń.
Po krótkiej pogawędce z gospodynią, ruszam w dalszą drogę.
Początek trasy jest mi dobrze znany z zimowych wyjazdów
narciarskich.
Jadę więc bez zbędnych przerw na oglądanie mapy. Poważny
podjazd pod Przysłup a potem zjazd do Stryszawy, Lachowice i kierunek Żywiec.
To miasto chciałem ominąć, ale nie udało się i jeszcze
pogubiłem się.
W końcu, dzięki pomocy tubylców, znalazłem wylot na Zwardoń.
Po kilku kilometrach stoi znak …
zakaz wjazdu, rowerów, ciągników rolniczych i furmanek,
ale jadę dalej, bo nawet nie mam gdzie zjechać.
Żar, podjazdy, ekrany dźwiękochłonne i duży ruch
spowodowały, że po chwili czułem się jak
w mikrofalówce.
Po dojechaniu do Węgierskiej Górki, uciekam z dwupasmówki.
Chłodzę rozgrzane kulaski w strumieniu- dopływie Soły.
Dalej brzegiem rzeki do Milówki, tam odbywała się
historyczna rekonstrukcja z czasów II wojny. Po obejrzeniu fragmentu jadę w
kierunku Koniakowa. Spotykam znów znany mi znak drogowy. Wyszukuję na mapie
objazd przez wioskę Szare. Początkowo cicho, malowniczo, spotkany mieszkaniec
coś mi mówi o podjeździe. Ja mówię, że dam radę, myśląc o znanej mi wspinaczce
pod Koniaków. Okazuje się, że na końcu wioski jest podjazd, który mnie pokonał.
Płyty betonowe i kąt nachylenia nie pozwoliły mi jechać,
musiałem pchać cały swój dobytek, z niemałym zresztą wysiłkiem. To kolejne
„naj”
Później wspomniany już podjazd do Koniakowa. Też nie było
lekko przy lejącym się z nieba żarze.
W nagrodę przerwa na pizzę i małą colę(0.25l-2,5 zł!).
Zjazd w kierunku przejścia granicznego Jasnowice. Zaraz za
granicą chłodne piwko
1% Budweiser(0.5l-1,7zł!)- mniam.
Jadę w kierunku Jablunkova ,znów podjazd 12%, ale na
szczęście krótki.
Dalej w kierunku Trinca, po drodze przerwa na knedliki (dużo
lepsze niż pizza).
Drogi oznakowane rewelacyjnie, nie muszę nawet spoglądać na
mapę.
To chyba uśpiło moją czujność, w Czeskim Cieszynie , tablica
z kierunkiem „Katowice”.
Jadę ale, ruch coraz większy i żadnego zjazdu. Bardziej
kierując się zachodzącym słońcem niż mapą znajduję drogę w kierunku Karviny.
Pora rozejrzeć się za miejscem do nocowania ale nie kupiłem
nic do jedzenia, ponieważ myślałem, że dojadę do Polski przed zmrokiem.
Po prawej stronie drogi zauważam tabliczkę z napisem „Pozor
hranice” i zjazd z drogi.
A tam wymarzone miejsce na biwak, nad Olzą.
Po drugiej stronie rzeki już Polska. Nie ryzykuję jednak
przeprawiania się przez rwące nurty.
Na stopniu wodnym pluszcze się grupa młodzieży z Polski i
czeska rodzinka.
Sympatyczny brodaty czeski Rumcajs mówi ,że spokojnie mogę
rozbić się.
Raczej jest to nielegalne ale nikt mi za to głowy nie urwie,
a pomyśleć, że jeszcze kilkanaście lat wcześniej coś takiego było zupełnie
niemożliwe. „Dziwny jest ten świat”
Radzi mi jeszcze żeby następnego dnia jechać do Karviny i
przejścia w Godowie.
Po rozłożeniu namiotu korzystam z „rzecznego jacuzzi” coś
fantastycznego.
Woda spadająca z progu wodnego tworzyła mały wodospad, który
cudownie masował moje zmęczone plecy i nogi.
Po kąpieli bardzo wykwintny posiłek. Zajadam torebkowy
„żurek z grzankami” połączony(mała
porcja) z „pieczarkową z chrupiącymi grzankami”.
Przegryzam to wszystko chlebkiem(z piątku) od Ewy, przywiezionym
z Łodzi(Jagodnica).
Niezły zestaw ;) !
Spoglądam tęsknie na ”Harnasia”(tylko 1 też od Ewy)
chłodzącego się w wodzie i boję się żeby nurt rzeki go nie porwał. Takie sobie
piwo w domu ale tu i teraz jaki smak, poezja.
Przed spaniem jeszcze powtórka hydromasażu.
